Να σε συγκρίνω με καλοκαιριού ημέρα;
Είσαι γλυκύτερο και πιο ήπιο πλάσμα
Μπουμπούκια σείονται από του Μάη αγέρα
Κι είν’ τόσο σύντομο καλοκαιριού το φάσμα.
Είναι φορές που καίει του ουρανού το βλέμμα
Κι άλλοτε το χρυσό του δέρμα κάπως σβήνει
Κάποτε ομορφιά από μιαν άλλη φθίνει
Από της φύσης το άφθαρτο τροπής το ρεύμα.
Μα το αιώνιο καλοκαίρι σου δεν φθίνει
Κι ούτε ποτέ την ομορφιά σου δεν θα χάσεις
Στον θάνατο πως σ’ έχει καύχημα δεν δίνει.
Καθώς του αιώνα τις γραμμές θα ξεπεράσεις.
Όσο θα υπάρχει αναπνοή, ματιά θα κρένει
Τόσο αυτό θα ζει κι εσένα θ’ ανασταίνει.
μετάφραση Γ. Ε.
