Εκεί έβλεπες μόνη τριγύρω τη βιασύνη
Σκληρές ανάσες
Μάτια έξω απ’ τα μάτια και άδεια βήματα. Κανείς
δεν πρόσεξε
σχεδόν
τον άντρα που κρατούσε
στα χέρια του ξύλινο σώμα του έρωτα.
Μόνοι κάτω απ’ το φως
Έγραφαν γύρω το σκοτάδι τους
Οι δυο τους μια παρένθεση στο χώρο,
Ένα σύμπαν
Ολόκληρος ο έρωτας σε μια ρωγμή ελάχιστη στο χρόνο.
Το ένα του χέρι ψηλά χάδι στο μπράτσο
Το άλλο κατρακυλούσε στις καμπύλες, όχι με βιασύνη
Αργά, γνώριζε πότε θ’ ακουμπήσει τις χορδές να τις ταράξει
Κι η μνήμη της αγάπης τώρα τριγμός στα δάχτυλα
Κι η μνήμη των δαχτύλων τώρα βόγκος στο σώμα
Όπως ανέβαινε βαθιά μες απ’ το σώμα του.
Τόσο μόνοι, τόσο ακέραιοι και μόνοι, λίγο μετά από κατακλυσμό
Έγερνε πάνω του και γύρω
Ώσπου το σώμα
Πήρε το σχήμα της αγάπης του.
Άργησα εκεί να τους κοιτάζω.
Ένας άντρας σφιχτά αγκαλιασμένος μ’ ένα τσέλο.
Ωραίοι,
Σαν την αγάπη που ήθελα να πω.
από τη συλλογή "Παραλήπτης Άγνωστος", Αθήνα 2006
(Ακούμε μουσική του Βασίλη Γκότση.Στο τσέλο ο Ορέστης Ζαφειρόπουλος.)
4 σχόλια:
Η μουσική είναι έρωτας, λοιπόν?
Και ο έρωτας μουσική?
Teleio...
"Giati yparxun ki atoma pu ginonte kommatia." (Nikolakopulu- pu den ptoite apo alfa steritika).
Giati to leo auto?
Makari na ksera!
Εκείνες οι στιγμές που γίνεται η απόλυτη ένωση με την Τέχνη. Τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτή την αγάπη.
Ο κατακλυσμός των συναισθημάτων που γεννιέται από τις νότες της ψυχής.
...Έγερνε πάνω του και γύρω
Ώσπου το σώμα
Πήρε το σχήμα της αγάπης του...
Θεέ μου τι στίχοι!
...Ωραίοι,
Σαν την αγάπη που ήθελα να πω...
Είναι ήδη γεγονός.
Σ'ευχαριστώ πολύ που το μοιράστηκες μαζί μας.
τα σέβη μου (ταπεινά υποκλίνομαι)
:))
Μου έρχεται στον νου η αντίστροφη εικόνα, φτιαγμένη από το πιο ταπεινό υλικό, του στιχουργού:
που σαν βιολί το σώμα σου στα χέρια μου κρατούσα
(Γέλα πουλί μου, Χάρης+Πάνος Κατσιμίχας)
...προσυπογράφοντας τη διπλή ερώτηση της Dolly.
Δημοσίευση σχολίου