Στη θέση αυτή με έφερε ένας παρολίγον πνιγμός. Ένα πρωί οδηγώντας. Και το αμείλικτο μωβ πίσω απ' το γκρίζο. Δεν υπήρχε παρά μόνο ένας δρόμος να τον περπατήσω. Δεν δίστασα. Ευτυχώς.
Τώρα κάθε μέρα ακούω τη βαλβίδα να ξεφουσκώνει. Λίγο λίγο. Ισορροπείς. Αδύνατο να επαναληφθεί ο πνιγμός. Κι ο πνιγμός μόνο θα φέρει τη γέννηση. Ως πότε? Και γιατί?Αυτό που μόνο θέλησες ακέραιο θα παραμείνει έτσι για να θυμίζει όσα είσαι.
Για λίγο ακόμα. Μέχρι την ώρα εκείνη τη μεταιχμιακή ανάμεσα στο πριν και το μετά. Πεθαίνεις και γεννιέσαι. Αδημονώ. Αποζητώ το τέλος που θα αφήσει το μυαλό μου ελεύθερο. Και τότε ξένο θα το κοιτάζω όπως το φίδι το δέρμα του.
Μην λυπηθείς. Εσύ που τόσο με βασάνισες, άφησέ μου τουλάχιστον την πλησμοσύνη του μηδενός.
Τώρα κάθε μέρα ακούω τη βαλβίδα να ξεφουσκώνει. Λίγο λίγο. Ισορροπείς. Αδύνατο να επαναληφθεί ο πνιγμός. Κι ο πνιγμός μόνο θα φέρει τη γέννηση. Ως πότε? Και γιατί?Αυτό που μόνο θέλησες ακέραιο θα παραμείνει έτσι για να θυμίζει όσα είσαι.
Για λίγο ακόμα. Μέχρι την ώρα εκείνη τη μεταιχμιακή ανάμεσα στο πριν και το μετά. Πεθαίνεις και γεννιέσαι. Αδημονώ. Αποζητώ το τέλος που θα αφήσει το μυαλό μου ελεύθερο. Και τότε ξένο θα το κοιτάζω όπως το φίδι το δέρμα του.
Μην λυπηθείς. Εσύ που τόσο με βασάνισες, άφησέ μου τουλάχιστον την πλησμοσύνη του μηδενός.
12 σχόλια:
Ωραία ώρα, μάλλον, αφού για πρώτη φορά σας κάνω ποδαρικό! Α την γνωρίζω πολύ καλά αυτή την γέννηση μετά από ένα παρ' ολίγον πνιγμό (πριν από 25 χρόνια περίπου στον Μόρνο). Αλλά ο "πνιγμός" σας υπήρξε αφορμή για ένα υπέροχο κείμενο (κι άλλη γέννηση). Και ναι, είναι πολύ σπουδαία όλα αυτά!
Την καλησπέρα μου.
Συμβολικός βέβαια ο πνιγμός.
Συμβολίζει - ίσως- το τέλος ενός δημιουργήματος, που δεν μπορείς πια να το αλλάξεις,
Και τότε ξένο το κοιτάζεις όπως το φίδι το δέρμα του
Μα αυτό ακέραιο θα παραμείνει έτσι για να θυμίζει όσα είσαι.
Το δικό μου μυαλό συνέχεια στον "Καινό διαιρέτη"
Και που να τον διαβάσω, ολόκληρο, κιόλας...
Την Καλησπέρα μου
alef!
καλωσορίσατε!
Τάσο μου, σ' ευχαριστώ για το σχόλιο.
Δεν θελω να καταλαβω αυτο που καταλαβαινω.Αλλα,το συναισθανομαι.
Kalhmera... ke oxi mono epidi den mporo na po tipot' allo.
Πως να κάνεις πίσω στους μονόδρομους. Ορμάς με την πίστη για όπλο.
Η πρώτη φορά που πνιγόμαστε είναι στη γέννησή μας. Επίσης είναι και η πρώτη φορά που κλαίμε...
Κάθε τέλος και μια αρχή! Ομορφιά να μπορείς να αγαπάς τον καινούργιο σου εαυτό.
Καλώς σας βρήκα!
Καλημέρα α.μ.Π.
ο.ε.σ.φ
:)
Kalhmera a.m.P.
:)
Dans la nuit il y a toi
Dans la jour aussi
(Robert Desnos)
Πόσες μέρες έχω να σε δω
πόσο έτρεξε νερό για το μικρό παράδεισο
Κι τώρα βρίσκω τα περιβόλια των λέξεων σε πλήρη ακμή
Χαμογελάνε με ακρίβεια ειλικρίνειας οι άνθρωποι
αν αγαπούν το λόγο
δίχως πρέπει σκληρά
δίχως εγώ
Δημοσίευση σχολίου