Δευτέρα, Ιουλίου 09, 2007

εν αναμονή... (ένα μεγάαααλο ποστ που γράφτηκε ανάποδα)






ET IN ARCADIA EGO







Το πρώτο γράμμα της σιωπής.

Όλα πια έχουν ειπωθεί.





τίποτα δεν υπήρξε,

αν δεν έγινε μνήμη.

κι αν ξεχαστεί,

θα πει πως δεν υπήρξε;

η φρίκη, όταν ξεχνιέται,

τρυπώνει στα όνειρά μας...



χρόνος περνάει,

χρόνος διαιρείται.

ο δρόμος

τελικά μας έφερε

στον τόπο

πριν απ’ τον παράδεισο.

ες της μουσικής που ακούγεται








Μάνη, Οχιά,

ο περίκλειστος παράδεισος...

(καινός διαιρέτης, σελ. 37 και 54 - ως όφειλα...)






έτσι τον άφησα την Παρασκευή το μεσημέρι τον παράδεισο...

με στεγνωμένα χείλη και μια γύρω καταχνιά.

τώρα απ' τις πικροδάφνες έμεινε να φυτρώνει μόνο η πίκρα...








υπάρχουν, νομίζω, δυο λογιώ ποιητές:



αυτοί που χρησιμοποιούν την ποίηση



κι αυτοί που η ποίηση τους χρησιμοποιεί.



καλύτεροι ποιητές είναι οι δεύτεροι.












στον κατάλογο μπήκε... (εξαιρετικό το νέο site!)



από τον βιβλιοδέτη να δούμε πότε θα βγει...














ΔΙΑΚΟΠΗ ΓΙΑ...ΔΙΑΚΟΠΕΣ



για τρεις εβδομάδες...



στη θάλασσα μαζί,



που λέει και το τραγουδάκι.



μετά, πάλι εδώ μαζί.



ελπίζω και μαζί



με τον καινό διαιρέτη μου,



που για μένα έχει γίνει πια "παλιός"



- πώς αλλιώς; -



(αλλιώς τα είχα υπολογίσει, αλλιώς ήρθαν. αυτό το ποστ ξεχείλωσε πολύ. μου πικράθηκαν τα χείλη. περίεργο ήταν. χαρά και λύπη, λύπη και χαρά. πάντα έτσι ήταν, πάντα έτσι θα 'ναι. είναι καλό καμιά φορά να περπατάς πλάι στον θάνατο. να τον περιγελάς ακόμα καλύτερο, αν έχεις τη δύναμη. αλλιώς, τον ημερώνουν για σένα κάποια αστέρια. καληνύχτα μικρή μου. δικό σου. ψιθυριστά)












άτιμε βιβλιοδέτη!



μου 'σφιξες το λαιμοδέτη...



(πάνε κι οι βιβλιοδέτες διακοπές???!!!)




επέστρεψα κι ακόμα δεν



κι όμως καθόλου λύπη



εκεί ο χρόνος είχε σταματήσει



κι ο άγγελος μου ψιθύρισε να ξέρω να περιμένω



την αλήθεια





(πόσες φορές, αλήθεια, πεθαίνει κανείς;)










Θα καρώ Μοναχός των θαλερών πραγμάτων



Σεμνά θα υπηρετώ την τάξη των πουλιών



Στον όρθρο της Συκιάς από τις νύχτες θα 'ρχομαι



Κατάδροσος να φέρω στην ποδιά μου



Το κυανό το ρόδινο το μωβ



Και τις γενναίες του νερού ν' ανάβω



Σταγόνες ο γενναιότερος.



Οδυσσέα Ελύτη, Άξιον Εστί, ια΄



όταν επιστρέψω απ' το περιβόλι,



ύστερα από πέντε μέρες,



θα το κρατήσω επιτέλους στα χέρια μου.





(έφυγες στο 99.



κι εγώ που σκόπευα να γιορτάσω στα 100.



τώρα τι και γιατί;



αν η μνήμη είναι -και είναι- μια άλλη πραγματικότητα,



είσαι πάντα εδώ.



στα λόγια διάχυτα



την ευλογία σου κοινωνώ.)








ήσουν αστέρι και ξανάγινες...




















Get this widget Share Track details













μόνο λυπάμαι



που δεν πρόλαβα...



μα χαίρομαι



που πρόφτασα τουλάχιστον...



(αντίο, μικρή μου. να μου φιλήσεις τ' άστρα...)
















αν κυλήσω



στο σύμπαν της σκέψης σου



ευθύγραμμα,



σαν νετρίνα,



θα ’χω τη βέβαιη γνώση



των διαστάσεων



της αγάπης μου;




(στην φίλη

που κρατάει καλή συντροφιά στην προσμονή μου)












άγγελε ελεύθερε,



να μου το προσέχεις...






















κι ενώ ζω με την αναμονή, ο καινός διαιρέτης εμφανίστηκε εδώ. δεν ξέρω, να χαρώ που συγκίνησαν κάποιοι στίχοι ή να λυπηθώ που έρχονται να γίνουν απάντηση σε κάτι τόσο θλιβερό; γεννήθηκαν από μεγάλο πόνο και τώρα ντύνουν έναν άλλο... πάντα έτσι ήταν. πάντα έτσι θα 'ναι. όπως και να 'χει το αναπάντεχο μου θύμισε ότι η ζωή έρχεται να επιβεβαιώσει, να αντιγράψει καμιά φορά με τον πιο άσχημο τρόπο την τέχνη. είναι περίεργες οι μέρες και ανάκατα τα συναισθήματα. συμπαθάτε με...






έτοιμο το



εξώ

















[και επτά ποιήματα



από τον καινό διαιρέτη



στο (.poema..) του Βασίλη Ρούβαλη]





43 σχόλια:

Mh Xeirotera είπε...

Poso xerome....!

Kalhmera, a.m.P.

:)

Λεία Βιτάλη συγγραφέας είπε...

Εν αναμονή...

just me είπε...

Ανοίγω σαμπάνια, κουνάω μαντίλι και επαναλαμβάνω, μέχρι να γίνω εντελώς βαρετή, την ίδια ολόψυχη ευχή:
Καλοτάξιδο!!!
(Θα είναι!)

Socrates Xenos είπε...

η ξένη και δική μου χαρά
κι εκεί να μείνεις
με των λέξεων το σπαθί
και τους υπέρους στ` άλλο χέρι

είμαι κοντά
Καλό καλοκαίρι,Γιάννη

ellinida είπε...

Xμμμ το κληρονομικό μου χάρισμα μου λέει πως είναι γαλάζιο.
Με τρώνε τα χεράκια μου λέμε...
:)))

Τάσος Ν. Καραμήτσος είπε...

Λαμπρή θα είναι η πορεία του «καινού διαιρέτη»
Το πιστεύω ακράδαντα.

ΥΓ. Σήμερα Τετάρτη 11-07-07 στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» στη σελ. 20 η Φοίβη Αθηναίου παραθέτει στίχους σου.
Κι εγώ καμαρώνω…
Αυτός είναι φίλος μου…, λέω στους γνωστούς μου
Φίλε Γιάννη την Καλησπέρα μου

Mh Xeirotera είπε...

Kalhmera!

ioeu είπε...

Τάσο, φίλε μου, σ' ευχαριστώ από καρδιάς...

Mh Xeirotera είπε...

Kalhmera :)

Mh Xeirotera είπε...

Hello :D

George Glikofridis είπε...

Οι ευχές μου είναι δεδομένες.
Καλοτάξιδο και ξανά καλοτάξιδο!

λόγια του αέρα είπε...

καλησπέρα!
το blog σου είναι σαν ποτάμι που κυλάει. Κάθε φορά που μπαινω κάτι έχει αλλάξει.

Θεοδόσης Βολκώφ είπε...

Γιάννη, περιμένουμε...


Βολκώφ

Mh Xeirotera είπε...

Kalhmera :)

Kafeini είπε...

Ο τίτλος του κειμένου, μου έφερε στο νου τη ρήση του Μπρετόν:

"Ανεξάρτητα μ' ό,τι συμβαίνει, δεν συμβαίνει, η αναμονή είναι υπέροχη."
Κ.

Ανώνυμος είπε...

γεια σου Γιάννη.

περιμένοντας λοιπόν...

georgia tsokou είπε...

Να πάνε όλα δέκα φορές καλύτερα απ' όσο έχεις φανταστεί. Πολλές ευχές...

Ανώνυμος είπε...

Τί μπέρδεμα να θέλεις να περιμένεις αλλά να μην μπορείς...

Καπετάνισσα είπε...

Πως μυρίζουν όλα καλοκαίρι!

Θέλω να σε διαβάζω μ' αλατισμένα δάχτυλα.
Κι ο ήχος της ζωής, κύμα κι αεράκι εσπερινό, στ' αυτιά μου.

Έρχεσαι, τυπωμένος.
Ως σάρκα;

Mh Xeirotera είπε...

Kalhmera :)

marilia είπε...

εν αναμονή, λοιπόν!

Θαλασσοφιλιά!

Tin Man είπε...

Μια βδομάδα με άδεια, και μετά μια βδομάδα με χαλασμένο κομπιούτερ, δανείστηκα ένα λαπτοπ - κι έμαθα ανέλπιστα εύκολα να το χρησιμοποιώ - για να σου πω φίλτατε Γιάννη ότι εγώ σε καμαρώνω διπλά!

Σε ανύποπτο χρόνο είχα γράψει, στα Τροπάρια του Κασσιανού, ότι στην ελληνική μπλογκόσφαιρα κυκλοφορούν τρεις αληθινοί και καλοί ποιητές. Ο Ευθυμιάδης, ο Καραμήτσος, και ο Βολκώφ. (αν κυκλοφορούν κι άλλοι ας με συγχωρέσουν, αλλά δεν τους έχω ανακαλύψει, ακόμα)

Αναμένω κι εγώ σχεδόν με την ίδια προσμονή! Όταν με το καλό κυκλοφορήσει, θα το γιορτάσουμε όλοι οι φιλοι σου μαζί - κι ο καθένας με τον τρόπο του!

Ανώνυμος είπε...

Στους ίσκιους παίζουνε κρυφτό της νύχτας οι εραστές/όλοι αγαπούν εκείνη/που κάθε βράδυ γίνεται πιο όμορφη από χτες/με όνειρα τους ντύνει
(στίχοι της Π.Κ.)
΄Εμαθα να βρίσκω τις απαντήσεις μόνη μου...

scalidi είπε...

Καλή τύχη λοιπόν στους στίχους σου, με την ευχή να διαβαστούν από ψυχές ανοιχτές να τους νιώσουν

Ανώνυμος είπε...

Θυμάσαι τις διακοπές που κάναμε μικροί; Τρεις ανέμελοι μήνες... Σκέψου το και θα ξεκουραστείς από τη νοσταλγία και μόνο... Το κακό δεν είναι που φεύγεις. Είναι που δεν είσαι εδώ πριν ακόμα φύγεις. Αλήθεια με το nickname μου τι έγινε;

Mh Xeirotera είπε...

Esy sto perivoli

Emeis sth prosmonh.

Na eise kala.

Panta.

just me είπε...

Καλό δρόμο _και σε σένα και σ' αυτό!
:)

chalex είπε...

Ανέμενα εν κενώ
χρόνους πολλούς
απροστάτευτους
από την οδύνη
του ποιείν
δια λέξεων
το άσαρκο σώμα Της.
Και εγένετο καιρός και ώρα...
Τώρα ξέρω τι σημαίνει Αναμονή
εν αναμονή.
(στον φίλο μου που αναμένει...)

NinaC είπε...

Ακόμα στο περιβόλι; Μα τι κάνετε πια;

Tin Man είπε...

Πάντως έβγαλες απίθανο δίστιχο με ρίμα:))))))))))))

Υπομονή φίλτατε. Το καλό πράγμα αργεί!

Ανώνυμος είπε...

Πράγματι σε καμαρώνω, και αναμένω..)))

Mh Xeirotera είπε...

Kala na perasete!

Tha perimenume...

:)

Mh Xeirotera είπε...

Kypriaka filia a.m.P :)

Efxome na pernate super!

Proxthes apodexthika prosklhsh gia Krhth (travate me ki as kleo). Tha vrikome ekei apo 30/8 eos 6/9 se mia epavlh :)

Kafeini είπε...

Ξεφύλισα τον καινούργιο κατάλογο και χάρηκα που ο Καινός Διαιρέτης βγαίνει με τόσο καλή συντροφιά - τον αγαπημένο Sartorius και τον στοχαστικό έφηβο Celan.

Mh Xeirotera είπε...

Geia su Giannh mou!

Mh Xeirotera είπε...

Ax Giannh...

Asteria sto mpalkoni είπε...

Πολύ ωραίο τo blog σου!Δροσερό,πίνεται μονορούφι...Συγχαρητήρια!

Mh Xeirotera είπε...

Kalhmera...

just me είπε...

τίποτα δεν υπήρξε,
αν δεν έγινε μνήμη.
κι αν ξεχαστεί,
θα πει πως δεν υπήρξε;



Με τη φωνή ενός παιδιού (και δεν το μεταφέρω με "αβάσταχτη ελαφρότητα", αλλά γιατί, συμβολικά, το έχω κρατήσει μέσα μου):
Άμα δεν θυμάσαι, δεν ισχύει. Εγώ θυμάμαι

Ισχύουν πάντα οι συνέπειες, θυμάσαι δε θυμάσαι. Δεν ισχύει όμως η προοπτική. Χωρίς παρελθόν, δεν ισχύει το μέλλον...

Καλό βράδυ

Ανώνυμος είπε...

Κι αν έγινε μνήμη για τον ένα και όχι για τον άλλο; Υπήρξε ή δεν υπήρξε;

Ανώνυμος είπε...

Ξεκλειδώνεις κάπως;
Με συνδυασμό λέξεων ή αριθμών

Mh Xeirotera είπε...

Kalhmera :)

Ανώνυμος είπε...

Mόνο την αλμύρα των δακρύων μπορώ να θυμηθώ....
Να προσέχεις.