ET IN ARCADIA EGO
Το πρώτο γράμμα της σιωπής.
Όλα πια έχουν ειπωθεί.
τίποτα δεν υπήρξε,
αν δεν έγινε μνήμη.
κι αν ξεχαστεί,
θα πει πως δεν υπήρξε;
η φρίκη, όταν ξεχνιέται,
τρυπώνει στα όνειρά μας...
Μάνη, Οχιά,
ο περίκλειστος παράδεισος...
(καινός διαιρέτης, σελ. 37 και 54 - ως όφειλα...)
έτσι τον άφησα την Παρασκευή το μεσημέρι τον παράδεισο...
με στεγνωμένα χείλη και μια γύρω καταχνιά.
τώρα απ' τις πικροδάφνες έμεινε να φυτρώνει μόνο η πίκρα...
υπάρχουν, νομίζω, δυο λογιώ ποιητές:
αυτοί που χρησιμοποιούν την ποίηση
κι αυτοί που η ποίηση τους χρησιμοποιεί.
καλύτεροι ποιητές είναι οι δεύτεροι.
στον κατάλογο μπήκε... (εξαιρετικό το νέο site!)
από τον βιβλιοδέτη να δούμε πότε θα βγει...
ΔΙΑΚΟΠΗ ΓΙΑ...ΔΙΑΚΟΠΕΣ
για τρεις εβδομάδες...
στη θάλασσα μαζί,
που λέει και το τραγουδάκι.
μετά, πάλι εδώ μαζί.
ελπίζω και μαζί
με τον καινό διαιρέτη μου,
που για μένα έχει γίνει πια "παλιός"
- πώς αλλιώς; -
(αλλιώς τα είχα υπολογίσει, αλλιώς ήρθαν. αυτό το ποστ ξεχείλωσε πολύ. μου πικράθηκαν τα χείλη. περίεργο ήταν. χαρά και λύπη, λύπη και χαρά. πάντα έτσι ήταν, πάντα έτσι θα 'ναι. είναι καλό καμιά φορά να περπατάς πλάι στον θάνατο. να τον περιγελάς ακόμα καλύτερο, αν έχεις τη δύναμη. αλλιώς, τον ημερώνουν για σένα κάποια αστέρια. καληνύχτα μικρή μου. δικό σου. ψιθυριστά)
άτιμε βιβλιοδέτη!
μου 'σφιξες το λαιμοδέτη...
(πάνε κι οι βιβλιοδέτες διακοπές???!!!)
επέστρεψα κι ακόμα δεν
κι όμως καθόλου λύπη
εκεί ο χρόνος είχε σταματήσει
κι ο άγγελος μου ψιθύρισε να ξέρω να περιμένω
την αλήθεια
(πόσες φορές, αλήθεια, πεθαίνει κανείς;)
Θα καρώ Μοναχός των θαλερών πραγμάτων
Σεμνά θα υπηρετώ την τάξη των πουλιών
Στον όρθρο της Συκιάς από τις νύχτες θα 'ρχομαι
Κατάδροσος να φέρω στην ποδιά μου
Το κυανό το ρόδινο το μωβ
Και τις γενναίες του νερού ν' ανάβω
Σταγόνες ο γενναιότερος.
Οδυσσέα Ελύτη, Άξιον Εστί, ια΄
όταν επιστρέψω απ' το περιβόλι,
ύστερα από πέντε μέρες,
θα το κρατήσω επιτέλους στα χέρια μου.
(έφυγες στο 99.
κι εγώ που σκόπευα να γιορτάσω στα 100.
τώρα τι και γιατί;
αν η μνήμη είναι -και είναι- μια άλλη πραγματικότητα,
είσαι πάντα εδώ.
στα λόγια διάχυτα
την ευλογία σου κοινωνώ.)
ήσουν αστέρι και ξανάγινες...
|
μόνο λυπάμαι
που δεν πρόλαβα...
μα χαίρομαι
που πρόφτασα τουλάχιστον...
(αντίο, μικρή μου. να μου φιλήσεις τ' άστρα...)
αν κυλήσω
στο σύμπαν της σκέψης σου
ευθύγραμμα,
σαν νετρίνα,
θα ’χω τη βέβαιη γνώση
των διαστάσεων
της αγάπης μου;
(στην φίλη
που κρατάει καλή συντροφιά στην προσμονή μου)
άγγελε ελεύθερε
,να μου το προσέχεις...
κι ενώ ζω με την αναμονή, ο καινός διαιρέτης εμφανίστηκε εδώ. δεν ξέρω, να χαρώ που συγκίνησαν κάποιοι στίχοι ή να λυπηθώ που έρχονται να γίνουν απάντηση σε κάτι τόσο θλιβερό; γεννήθηκαν από μεγάλο πόνο και τώρα ντύνουν έναν άλλο... πάντα έτσι ήταν. πάντα έτσι θα 'ναι. όπως και να 'χει το αναπάντεχο μου θύμισε ότι η ζωή έρχεται να επιβεβαιώσει, να αντιγράψει καμιά φορά με τον πιο άσχημο τρόπο την τέχνη. είναι περίεργες οι μέρες και ανάκατα τα συναισθήματα. συμπαθάτε με...
έτοιμο το
[και επτά ποιήματα
από τον καινό διαιρέτη
στο (.poema..) του Βασίλη Ρούβαλη]
43 σχόλια:
Poso xerome....!
Kalhmera, a.m.P.
:)
Εν αναμονή...
Ανοίγω σαμπάνια, κουνάω μαντίλι και επαναλαμβάνω, μέχρι να γίνω εντελώς βαρετή, την ίδια ολόψυχη ευχή:
Καλοτάξιδο!!!
(Θα είναι!)
η ξένη και δική μου χαρά
κι εκεί να μείνεις
με των λέξεων το σπαθί
και τους υπέρους στ` άλλο χέρι
είμαι κοντά
Καλό καλοκαίρι,Γιάννη
Xμμμ το κληρονομικό μου χάρισμα μου λέει πως είναι γαλάζιο.
Με τρώνε τα χεράκια μου λέμε...
:)))
Λαμπρή θα είναι η πορεία του «καινού διαιρέτη»
Το πιστεύω ακράδαντα.
ΥΓ. Σήμερα Τετάρτη 11-07-07 στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» στη σελ. 20 η Φοίβη Αθηναίου παραθέτει στίχους σου.
Κι εγώ καμαρώνω…
Αυτός είναι φίλος μου…, λέω στους γνωστούς μου
Φίλε Γιάννη την Καλησπέρα μου
Kalhmera!
Τάσο, φίλε μου, σ' ευχαριστώ από καρδιάς...
Kalhmera :)
Hello :D
Οι ευχές μου είναι δεδομένες.
Καλοτάξιδο και ξανά καλοτάξιδο!
καλησπέρα!
το blog σου είναι σαν ποτάμι που κυλάει. Κάθε φορά που μπαινω κάτι έχει αλλάξει.
Γιάννη, περιμένουμε...
Βολκώφ
Kalhmera :)
Ο τίτλος του κειμένου, μου έφερε στο νου τη ρήση του Μπρετόν:
"Ανεξάρτητα μ' ό,τι συμβαίνει, δεν συμβαίνει, η αναμονή είναι υπέροχη."
Κ.
γεια σου Γιάννη.
περιμένοντας λοιπόν...
Να πάνε όλα δέκα φορές καλύτερα απ' όσο έχεις φανταστεί. Πολλές ευχές...
Τί μπέρδεμα να θέλεις να περιμένεις αλλά να μην μπορείς...
Πως μυρίζουν όλα καλοκαίρι!
Θέλω να σε διαβάζω μ' αλατισμένα δάχτυλα.
Κι ο ήχος της ζωής, κύμα κι αεράκι εσπερινό, στ' αυτιά μου.
Έρχεσαι, τυπωμένος.
Ως σάρκα;
Kalhmera :)
εν αναμονή, λοιπόν!
Θαλασσοφιλιά!
Μια βδομάδα με άδεια, και μετά μια βδομάδα με χαλασμένο κομπιούτερ, δανείστηκα ένα λαπτοπ - κι έμαθα ανέλπιστα εύκολα να το χρησιμοποιώ - για να σου πω φίλτατε Γιάννη ότι εγώ σε καμαρώνω διπλά!
Σε ανύποπτο χρόνο είχα γράψει, στα Τροπάρια του Κασσιανού, ότι στην ελληνική μπλογκόσφαιρα κυκλοφορούν τρεις αληθινοί και καλοί ποιητές. Ο Ευθυμιάδης, ο Καραμήτσος, και ο Βολκώφ. (αν κυκλοφορούν κι άλλοι ας με συγχωρέσουν, αλλά δεν τους έχω ανακαλύψει, ακόμα)
Αναμένω κι εγώ σχεδόν με την ίδια προσμονή! Όταν με το καλό κυκλοφορήσει, θα το γιορτάσουμε όλοι οι φιλοι σου μαζί - κι ο καθένας με τον τρόπο του!
Στους ίσκιους παίζουνε κρυφτό της νύχτας οι εραστές/όλοι αγαπούν εκείνη/που κάθε βράδυ γίνεται πιο όμορφη από χτες/με όνειρα τους ντύνει
(στίχοι της Π.Κ.)
΄Εμαθα να βρίσκω τις απαντήσεις μόνη μου...
Καλή τύχη λοιπόν στους στίχους σου, με την ευχή να διαβαστούν από ψυχές ανοιχτές να τους νιώσουν
Θυμάσαι τις διακοπές που κάναμε μικροί; Τρεις ανέμελοι μήνες... Σκέψου το και θα ξεκουραστείς από τη νοσταλγία και μόνο... Το κακό δεν είναι που φεύγεις. Είναι που δεν είσαι εδώ πριν ακόμα φύγεις. Αλήθεια με το nickname μου τι έγινε;
Esy sto perivoli
Emeis sth prosmonh.
Na eise kala.
Panta.
Καλό δρόμο _και σε σένα και σ' αυτό!
:)
Ανέμενα εν κενώ
χρόνους πολλούς
απροστάτευτους
από την οδύνη
του ποιείν
δια λέξεων
το άσαρκο σώμα Της.
Και εγένετο καιρός και ώρα...
Τώρα ξέρω τι σημαίνει Αναμονή
εν αναμονή.
(στον φίλο μου που αναμένει...)
Ακόμα στο περιβόλι; Μα τι κάνετε πια;
Πάντως έβγαλες απίθανο δίστιχο με ρίμα:))))))))))))
Υπομονή φίλτατε. Το καλό πράγμα αργεί!
Πράγματι σε καμαρώνω, και αναμένω..)))
Kala na perasete!
Tha perimenume...
:)
Kypriaka filia a.m.P :)
Efxome na pernate super!
Proxthes apodexthika prosklhsh gia Krhth (travate me ki as kleo). Tha vrikome ekei apo 30/8 eos 6/9 se mia epavlh :)
Ξεφύλισα τον καινούργιο κατάλογο και χάρηκα που ο Καινός Διαιρέτης βγαίνει με τόσο καλή συντροφιά - τον αγαπημένο Sartorius και τον στοχαστικό έφηβο Celan.
Geia su Giannh mou!
Ax Giannh...
Πολύ ωραίο τo blog σου!Δροσερό,πίνεται μονορούφι...Συγχαρητήρια!
Kalhmera...
τίποτα δεν υπήρξε,
αν δεν έγινε μνήμη.
κι αν ξεχαστεί,
θα πει πως δεν υπήρξε;
Με τη φωνή ενός παιδιού (και δεν το μεταφέρω με "αβάσταχτη ελαφρότητα", αλλά γιατί, συμβολικά, το έχω κρατήσει μέσα μου):
Άμα δεν θυμάσαι, δεν ισχύει. Εγώ θυμάμαι
Ισχύουν πάντα οι συνέπειες, θυμάσαι δε θυμάσαι. Δεν ισχύει όμως η προοπτική. Χωρίς παρελθόν, δεν ισχύει το μέλλον...
Καλό βράδυ
Κι αν έγινε μνήμη για τον ένα και όχι για τον άλλο; Υπήρξε ή δεν υπήρξε;
Ξεκλειδώνεις κάπως;
Με συνδυασμό λέξεων ή αριθμών
Kalhmera :)
Mόνο την αλμύρα των δακρύων μπορώ να θυμηθώ....
Να προσέχεις.
Δημοσίευση σχολίου