Κι ούτε τα χέρια σου δεν έχω αγγίξει ακόμα.
Ούτε τη μυρωδιά σου κράτησα,
δεν περπατήσαμε μαζί
και δεν αφήσαμε τους ίσκιους μας σε ξαφνική λιακάδα.
Πού είσαι, πού είσαι, μακρινή μου αγάπη;
Πώς να μετράω πια το χρόνο,
αφού δεν είν’ εδώ τα δάχτυλά σου;
Σε ποιο θεό να προσευχηθώ με αφίλητα χείλη;
Πού είσαι, πού είσαι, σκοτεινή μου αγάπη;
(Κώστας Μόρφης, Παραλήπτης Άγνωστος, Αθήνα 2006)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου