Γιάννης Ευθυμιάδης

Το χέρι σου που κράτησα μια νύχτα στην καρδιά μου, τόσο κοντά
τι άκουσε; Τι τάχα να του είπε η καρδιά μου;
Τι της απάντησε
και δεν μπορεί πια να χτυπά αυτή, και δεν μπορεί ξανά ν' αγγίζει αυτό;
Έχω δει, νύχτα, την καρδιά μου να χαϊδεύει, με αγωνία να ψηλαφά,
έχω ακούσει όλη μέρα να χτυπάει το χέρι σου, τακ-τακ-τακ-τακ
πάνω στο ξύλο μιας απείθαρχής μου σκέψης.
Το χέρι που δεν είναι χέρι μόνο λέγεται.
Και η καρδιά που πια δεν είναι μόνο λέει.
Το χέρι χέρι κι η καρδιά καρδιά -
να μη μας πάρουν μυρωδιά
πως τ' ανταλλάξαμε.