Δευτέρα, Απριλίου 16, 2007
animo et corpore
Οι λέξεις είναι πνεύμα, είναι το πνεύμα του ποιήματος.
Άπιαστο πνεύμα, ασύλληπτο,
πάλλεται μέσα στο μυαλό μου, στο μυαλό σου.
Η φωνή είναι το σώμα.
Μια εξαίσια φωνή είναι το ποθητό σώμα του ποιήματος
με χαραγμένα πάνω της αισθητήρια ρίγη
στους λαγόνες, στ’ ακροδάχτυλα,
στο πιο κρουστό της δέρμα.
Μόνο … που μένουν αρυτίδωτα τα λόγια μου
κι όμως γερνάει η φωνή σου και μαζί
το σώμα του ποιήματός μου.
Ποιο πνεύμα θέλησε ποτέ να κατοικήσει σε γερασμένο σώμα;
Και πόσο λίγη (ή και ανέφικτη) είναι μια μετενσάρκωση;
Ποτέ, κανένα σώμα δεν θα ’ναι όπως η φωνή σου μέσα μου.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
12 σχόλια:
Η φωνή είναι ψυχή.
"Ποτέ, κανένα σώμα δεν θα ’ναι όπως η φωνή σου μέσα μου. "
"...όχι με έναν χτύπο, μα μ' έναν λυγμό"
Poso omorfo to poihma su Giannh...
Ki ego pu to Savvato to vradi esthanthika tis lekseis na ginonte kluvia ke mesa h skepsh na marenete.
Kalhmera :)
Ένα πνεύμα που καταφέρνει να εκφραστεί με τέτοιες λέξεις, κι ενα σώμα που οίκος του έχει γίνει...το γήρας αγνοεί.
Αρυτίδωτα και αγέραστα μένουν τα ποιήματα σου.
Καλησπέρα Γιάννη
"Ποτέ, κανένα σώμα δεν θα ’ναι όπως η φωνή σου μέσα μου."
ή οπως η φωνη των ματιων σου...
να τολμησω να πω;
Αυτα που δεν λες ειναι πιο πολυτιμα Γιαννη μου.Και σ ευχαριστω πολυ.
"Μια εξαίσια φωνή είναι το ποθητό σώμα του ποιήματος
με χαραγμένα πάνω της αισθητήρια ρίγη
στους λαγόνες, στ’ ακροδάχτυλα,
στο πιο κρουστό της δέρμα..."
Ο Καβάφης θα `σκυβε εδώ
Χαράματα
Τα ποιήματα γερνάνε όταν παύουν να διαβάζονται, δεν πεθαίνουν όμως ποτέ αν είναι φτιαγμένα από Αθάνατη Υλη.
Θα συνεχίσουν να υπάρχουν και θα αναγεννώνται κάθε φορά που κάποιος θα σκύψει ευλαβικά πάνω τους. Μ'ένα φύσημα θα τους ξαναδώσει ζωή.
Αεικίνητες οι λέξεις θα μετενσαρκωθούν σε άλλο σώμα. Δεν ξέρω τι είναι αυτό που τις μεταφέρει, είναι το πνεύμα ή η ψυχή; Είναι δυνατόν κάποιες φορές να είναι η Ενόραση και όχι απλά η Οραση; Το μόνο που ξέρω είναι πως σκεπτομορφές γίνονται και ταξιδεύουν. Σ'άλλα σώματα, πνεύματα, ποιήματα. Ποτέ όμως δεν θα είναι η ίδια φωνή, η ίδια στιγμή, το ίδιο συναίσθημα.
... Ποτέ, κανένα σώμα δεν θα'ναι όπως η φωνή σου μέσα μου... υπέροχος στίχος.
Μέχρι το επόμενο ποιήμα, θα συμπήρωνα. :))
Αυτό το ποιήμα θα μπορούσε να γεννήσει ένα σωρό θέματα για ποιητικές συζητήσεις. Μέσα σε λίγους στίχους κατάφερες να απλώσεις όλη την μυσταγωγία της Ποιητικής Υπαρξης.
Εχεις στο Στίγμα της Ωραιότητος Γιάννη. Ευλογημένος είσαι.
ταπεινά υποκλίνομαι και καλημερίζω
Την καλησπέρα μου Γιάννη!
Να είσαι καλά!
"Οι λέξεις είναι πνεύμα"!
Το πνεύμα, φίλε μου, δε γερνάει. Αυτή είναι η παραμυθία όσων μάχονται με τις λέξεις. Να είσαιπάντα εμπνευσμένος!
σε φιλώ... σιωπηλά!
Δημοσίευση σχολίου