Πέμπτη, Απριλίου 26, 2007

εκείνη η μέρα που δεν ήρθε...



εκείνη η μέρα που δεν ήρθε
είχε παντού τα δάχτυλά σου
γύρω το απροσδόκητο χιόνι
έπεφτε και μαζί μας ουρανός
κάτω σκορπίζοντας τριγύρω
το μέγα πάθος που δεν άντεξα
πάνω στη σάρκα μου σφιχτά
εκείνη η μέρα που δεν ήρθε

13 σχόλια:

Λεία Βιτάλη συγγραφέας είπε...

... με χίλια!

Ανώνυμος είπε...

Δεν ξέρω πώς το κάνεις αυτό.
Είναι συνταρακτικό αυτό που έγραψες.
Είχα πολύ καιρό να κλάψω μπροστά σε κόσμο.

Ανώνυμος είπε...

παρούσα η μέρα σου
αγαπητέ
Φλήναφος

o kairos είπε...

ενα δυνατο μπρος πισω

Mh Xeirotera είπε...

ki ego epimeno na grafo akoma ki otan meno afonos... giati?

Na eise kala... panta... kathe mera :)

Τάσος Ν. Καραμήτσος είπε...

Μας αγγίζεις.
Όλοι και πολλές φορές
περιμέναμε
με μέγα πάθος
τη μέρα κείνη που δεν ήρθε

Τίποτα είπε...

Επέστρεψες...

Ανώνυμος είπε...

Πανέμορφο!!!

just me είπε...

Άφωνη κι εγώ, ή μάλλον χωρίς λέξεις, για να περιγράψω τα συναισθήματα που γεννά. Φτηνή υπεκφυγή το "απλώς υπέροχο"

[Άσχετο (αλλά ίσως όχι εντελώς): ένας ομότεχνός σου έγραψε παλιότερα "τις πιο όμορφες μέρες μας δεν τις έχουμε ζήσει ακόμη"...]

allmylife είπε...

θα ήθελα πολύ να είχα ακόμη δάκρυα...

ellinida είπε...

To έχω ζήσει...

Τίποτα είπε...

Τον αγαπώ τον Καβάφη. Ίσως φταίει που τον καταλαβαίνουν όλοι, ακόμη και οι άσχετοι (μέσα κι εγώ)...

Τίποτα είπε...

Χμ...ου γάρ...
Μπέρδεψα τα ποστ, άλλα αντί άλλων σχολιάζω.