Γιάννης Ευθυμιάδης

ΤΟ ΕΡΓΟ ΘΑ ΛΕΓΕΤΑΙ "ΑΝΑΜΝΗΣΗ"

Θέλω να στείλω μιαν ανάμνηση στο μέλλον
μισοφτιαγμένη απ’ την τωρινή παρόρμηση,
άμορφη να μετεωρίζεται
στον μεγάλο λιθοξόο
και με σμίλη των ανθρώπων ανάσες.

Όταν αργότερα την ξαναβρώ αγνώριστη
να σέρνει μυρωδιές και αγγίγματα,
τα πιο πολλά τυχαία,
βαριά απ’ τις σκέψεις που κυοφόρησε,
διάτρητη απ’ τα αισθήματα
και κρύα
αλλά προπάντων άλλη απ’ αυτήν που τώρα φτιάχνω,
(ή μήπως άλλος θα ’μαι εγώ, όταν την ανασύρω;)
θα την κοιτάξω με πελώρια μάτια
- αποδοχής ή απόρριψης δεν έχει σημασία -
εκείνο που μετράει είναι πως πήραμε έναν δρόμο,
καθένας τον δικό του δρόμο,
αυτή αργά να εκτελεί την τωρινή αβεβαιότητα
κι εγώ στο μέλλον προβολή παλιάς σκηνοθεσίας.

Εσείς, για τόσα χρόνια θεατές,
(και τώρα που σας προκαλώ κι ερήμην μου)
να της φερθείτε, το λιγότερο, παράφορα.