Κυριακή, Νοεμβρίου 19, 2006

William Wordsworth
Ode: Intimations of Immortality from Recollections of Early Childhood

Τι που παρόλη του τη λάμψη κάποτε ήταν τόσο αστραφτερό
Έχει χαθεί απ’ τη ματιά μου τώρα πια καιρό
Αν και πια τίποτα δεν φέρνει πίσω του την ώρα
Της λάμψης στο γρασίδι, της δόξας στην οπώρα ·
Δεν θα θρηνήσουμε, παρά θα δίνει
Σε μας τη δύναμη ό,τι απομείνει ·
Η πρώτη πρώτη η συμπόνια
Που έχοντας υπάρξει μια φορά υπάρχει πια για χρόνια ·
Οι σκέψεις οι λυτρωτικές που αναβλύζουν
Από τον πόνο των ανθρώπων σαν γυρίζουν ·
Η πίστη που κοιτάζει μέσα απ’ το θάνατο ·
Τα χρόνια που φέρνουν τον βαθύ στοχασμό.

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τα περισσότερα τα έχω πει. Για μένα τα χρόνια δε φέρνουν βαθύ στοχασμό αλλά λήθαργο

ioeu είπε...

Είναι κι ο λήθαργος μια κατάσταση του πνεύματος. Δεν νομίζεις? Ευλογημένος ο λήθαργος, όταν το πνεύμα υποφέρει...

Ανώνυμος είπε...

Είναι, αλλά τελείως διαφορετική. Ο στοχασμός μπορεί να λυτρώσει, ο λήθαργος μόνο να παρατείνει το δρόμο προς το στοχασμό.