d. F.
ανοίγεις την πόρτα προς το σκοτεινό δωμάτιο και βλέπεις εσένα. κλείνεις την πόρτα: και πάλι εσύ. γιατί δεν είσαι φίδι, ν' αφήνεις πίσω δέρμα και να κοιτάς μόνο μπροστά. κι όχι, επιτέλους, να κουλουριάζεσαι. κι αυτός ο χειμώνας φτάνει πια στο τέλος του. η αλήθεια είναι έτοιμη να ξεπεταχτεί στο κάθε μάτι του κλαδιού. ανάμεσα στις ζεστές μασχάλες του υβίσκου, λίγο πριν πάρει τη μορφή ενός λουλουδιού που μυρίζει βεβαιότητα - μόνο θανάτου. κι ύστερα; ύστερα η μια πραγματικότητα ενώνεται την άλλη. σε αέναο στροβιλισμό. αυτό λοιπόν είναι αιωνιότητα; αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου