Δευτέρα, Ιανουαρίου 19, 2009



d. F.


Είναι που έχει παγωνιά στον Ρήνο αυτές τις μέρες.

Αλλιώς το μικρό θηρίο δεν κρυώνει, έχει τη ζεστασιά από μια ανάμνηση ή μια μικρούλα προσδοκία.
Έρχονται παγωμένες μέρες κι εδώ πέρα, αν γδυθείς την απροσπέλαστη όψη σου, τη μυστική. Ανασκουμπώσου.
Άφησε τις αφιερώσεις να κάνουν τη δουλειά τους με τον χρόνο κι εσύ κάνε τη δική σου με τον καιρό. Παλιά τραγούδια. Τα έχεις ξαναπεί και με καλύτερη φωνή…
Μόνος με το θηρίο να σου πιέζει το κρανίο από μέσα. Κι έτσι το κεφάλι σου διαστέλλεται. Επιτέλους, πότε θα ακουστεί εκείνος ο κρότος της κατάφασης; Να σε δω να κρατάς το κεφάλι στα χέρια σου. Σαν τρόπαιο. Ή σαν ριπίδι για τη ζέστη. Έτσι αμέριμνα. Να μη θυμάσαι γιατί και πώς βρέθηκε μέσα στις δυο παλάμες.
Όλα σε ένα έκθαμβο καλοκαιρινό παραλήρημα, με την ακοή να παραδίνεται στα τιτιβίσματα και στα τζιτζίκια. Έτοιμη να γίνει ανάμνηση.
Δηλαδή το μέγα έλεος.


Δεν υπάρχουν σχόλια: