Δευτέρα, Ιανουαρίου 08, 2007

Η τοιχογραφία της Άνοιξης





Ανοίγω τα χέρια μου
στις χαρακιές των δυνάμεων
και βρίσκω στο δρόμο μου
εντός μου ανατολή.

Με το ελάχιστο
και αύρα μου τις λέξεις
πορεύομαι ψάχνοντας
άπιαστο άνθισμα.

11 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

"Μες στο ποδοβολητό του χρόνου". Διάβασε την "Ελένη" του Σινόπουλου.
"Ο μυστικός ουράνιος πόνος" κι ο "χρόνος ακίνητος από τα θαύματα". Ωραίο δεν είναι;
Το ξέρεις ότι η έκθεση του Μόραλη τέλειωσε από τις 16.12.2006;
"Πάντα, πάντα θα είναι αργά".

Ανώνυμος είπε...

Πολύ ωραίο
Μου αρέσουν ιδιαίτερα τα ολιγόστιχα ποιήματα
Καλησπέρα

Mh Xeirotera είπε...

Xerome poly pu diavazo olokliro to poihma (mas eixes grapsei se sxolio ena apospasma nomizo). Sinidita apofeugo tus epenus :)

Ανώνυμος είπε...

Να πεις ή να μαντέψεις δεν μπορείς
γιατί γνωρίζεις μόνο
....
Κι ό,τι δεν ξέρεις είναι το μοναδικό που ξέρεις
κι ό,τι κατέχεις είναι αυτό που δεν κατέχεις
κι όπου είσαι είναι όπου δεν είσαι

(T.S. Eliot)

Socrates Xenos είπε...

«Γιατί ν` ανησυχώ
Εσύ
θα βρίσκεις πάντοτε
μιαν Ουρανία
απ` το στιλπνό τοίχο της θάλασσας
ατράβηχτο μαχαίρι…

Κι αν δε μ` έβρισκες
δεν είχα σκοπό να σ` εγκαταλείψω »

Για τον προς το ύψος Γιάννη

Ανώνυμος είπε...

Μουσική ...

Χαρυβδιςς είπε...

Ανοίγω τα χέρια μου ...πορεύομαι ψάχνοντασ

οδοιπορος πάντα

Alkyoni είπε...

πέρασα να ρίξω μια ματιά...
πανέμορφο!!
τα λέμε
:)

Ανώνυμος είπε...

Η τοιχογραφία της Άνοιξης
μέσα από το φως της ανατολής
που από ελάχιστο
θα δυναμώσει και θ' ανθίσει...

Καλή και δημιουργική χρονιά

Δημήτρης

Ανώνυμος είπε...

Βλέπω, διαβάζω και χαίρομαι, φίλε μου! Συγχρόνως και διαπιστώνω ότι ο χρόνος πια δεν επαρκεί για να ξοδεύεται με τους παλιούς σου φίλους...Ελπίζω να τα πούμε δια ζώσης.

teiresias είπε...

Να συλλαμβάνεις τις λέξεις που αντιστέκονται στην άνοιξη
και να τις ξαπλώνεις μπρούμυτα πάνω στο χαρτί.
Αν γυρίσουν το κεφάλι να σε δουν,
μη λυπηθείς να τις σκοτώσεις
τσαλακώνοντάς το...