Γιάννης Ευθυμιάδης

Τετάρτη, Δεκεμβρίου 13, 2006

ΜΕΤΑ-ΝΕΩΤΕΡΙΚΟΤΗΤΑ

Στην αρχή η θάλασσα ήταν θάλασσα.
Ύστερα έγινε ωραία θάλασσα.
Και πριν χαθεί απ’ τα μάτια σου
έπεσες μέσα της.

Έγινες θάλασσα ή μήπως πάντα ήσουν;

5-3-’06, στη μνήμη της Α.Α.

10 σχόλια:

Λεία Βιτάλη συγγραφέας είπε...: Σ' αντάμωσα εκεί που έγερνε ο ήλιος,

Εκείνη τη μικρή φευγαλέα στιγμή της δύσης,

Και είχα να δώσω μόνο μια χαρά
σαν μύτη από βελόνα...

...Σε πόνεσα; 13 Δεκεμβρίου, 2006 22:32
ioeu είπε...: Καλωσόρισες...; 13 Δεκεμβρίου, 2006 22:46
Ανώνυμος είπε...: Πολύ τρυφερό
κι αυτά που μας αφήνει να φανταστούμε πάρα πολλά
Καλησπέρα; 13 Δεκεμβρίου, 2006 23:15
Ανώνυμος είπε...: Υπέροχο. Και συγκλονιστικό συνάμα.; 14 Δεκεμβρίου, 2006 00:57
Mh Xeirotera είπε...: Olous mas katatrexei mia thalassa (apo katavolhs)... Katapliktiko!; 14 Δεκεμβρίου, 2006 05:23
Ανώνυμος είπε...: egina thalassa gia na se sinantiso.ta kymata moy aggalies gia na se sfikso.
(kyrkosk); 14 Δεκεμβρίου, 2006 10:52
just me είπε...: Νιώθω τόσο αμήχανα που φιλοξένησα έναν από αυτούς τους υπέροχους στίχους στο μπλογκ μου, ενώ ανήκουν αλλού. Θα τον επέστρεφα πίσω, αλλά τα δώρα δεν επιστρέφονται, εκτός αν δεν είναι ευπρόσδεκτα _και τα δώρα της ποίησής σου είναι τόσο ευπρόσδεκτα!
Έτσι τον κρατώ "δανεικό", και σου εύχομαι να κρατάς πάντα στη μνήμη εκείνη στην οποία ανήκει. Η μνήμη είναι η μοναδική μας περιουσία που δεν μπορεί κανείς να την απαλλοτριώσει ή να την κατασχέσει.
Καλή σου μέρα.; 14 Δεκεμβρίου, 2006 11:57
Ανώνυμος είπε...: Η μουσική αθέατη μέσα μου.
Να την ακούς εσύ και ύστερα να χάνεται.
΄Ασε τους άλλουν να μιλούν.
Κι άκου εμένα που σιωπώ. Για τις ακριβές μας αλήθειες.; 14 Δεκεμβρίου, 2006 14:43
ioeu είπε...: Σας ευχαριστώ όλους...

Ιδιαίτερο χαιρετισμό στην j.m. Αμήχανα αισθάνομαι εγώ, καλή μου, κάθε φορά που διαβάζω τα καλά σας λόγια. Είμαι ιδιαίτερα προβληματισμένος για το αν θα πρέπει να εξακολουθήσω να δέχομαι σχόλια. Είστε τόσο γενναιόδωροι!...

Η μνήμη
αφήνει ίχνη διαρρήκτη
και έχει την οίηση
ανακριτή.
Άλλον
πάντα σε βρίσκει
σ' αφήνει
Άλλον.
Το νερό στο ίδιο ποτήρι
αλλιώτικο.
Οι σταγόνες
που ξέφτισαν
σε επιφάνειες τραχιές,
άλλες εξατμισμένες
πάνω απ' το φλογισμό της διεκπεραίωσης ·
δεν περαιώθηκαν.; 14 Δεκεμβρίου, 2006 17:15
ioeu είπε...: ΜΝΓΡΜ
Στον Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί
Απαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στη θάλασσα

Με κρεβάτι μεγάλο και πόρτα μικρή
Έχω ρίξει μές στ’άπατα μιαν ηχώ
Να κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ

Να σε βλέπω μισή να περνάς στο νερό
και μισή να σε κλαίω μες στον Παράδεισο.; 14 Δεκεμβρίου, 2006 17:21